شیوع دیابت تیپ دو با افزایش سن ارتباط مستقیم دارد به همین دلیل توصیه می شود که از سن ۳۵ سال به بالا
غربالگری دیابت (از طریق اندازه گیری قند خون ناشتا) شروع شود و در صورت طبیعی بودن هر ۳ سال تکرار شود.
درﻣﺎن و ﻛﻨﺘﺮل دﻳﺎﺑﺖ در اﻓﺮاد ﺳﺎﻟﻤﻨﺪ ﻣﺸﻜﻼﺗﻲ دارد ﭼﺮا ﻛﻪ ﻣﻌﻤـﻮﻻ اﻳﻦ اﻓﺮاد ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎری ﻫـﺎی دﻳﮕـﺮی ﻧﻴـﺰ ﻣﺒـﺘﻼ
ﻫـﺴﺘﻨﺪ و در نظر گرفتن تداخلات و عوارض دارویی از اهمیت بیشتری برخوردار است.
در سالمندان مبتلا به دیابت ارزیابی مدیکال، سایکولوژیکال، عملکردی و اجتماعی توصیه می شود.
در افراد ۶۵ سال به بالا اسکرینینگ از نظر اختلالات شناختی خفیف، دمانس و افسردگی باید بصورت سالیانه صورت
گیرد.
در سالمندان مبتلا به دیابت باید مراقب هیپوگلیسمی بود. این موضوع با تنظیم اهداف گلایسمیک و بالا بردن سطح
این اهداف نسبت به سنین پایین تر و همچنین مداخلات دارویی، ارزیابی و مدیریت می شود.
در سالمندان مبتلا به تعداد کم بیماریهای مزمن و عملکرد و شناخت مناسب، باید A1C < 7.5 باشد.
در صورت همراهی چند بیماری مزمن و اختلال شناختی- عملکردی باید A1C<8-8.5 باشد.
هدف گلاسمیک در تعدادی از سالمندان می تواند سختگیرانه نباشد اما باید از هیپرگلیسمی علامتدار یا ریسک عوارض
هیپرگلسمی حاد در همه افراد پرهیز شود.
اسکرین عوارض دیابت باید در همه سالمندان انجام شود بویژه عوارض منجر به اختلال عملکرد.
درمان HTN تا رسیدن به اهداف مورد نظر در سالمندان دیابتی توصیه می شود.
درمان سایر ریسک فاکتورهای کاردیو واسکولر در سالمندان توصیه می شود.
کاهش لیپید و تجویز ASA ممکن است در افرادی که امید به زندگی دارند سودمند باشد
(حداقل به اندازه پیشگیری اولیه یا ثانویه)
در سالمندان در ریسک هیپوگلیسمی داروهای با ریسک کم هیپو گلیسمی ترجیح داده می شود.
ساده سازی رژیم برای کاهش خطر هیپوگلیسمی در این افراد توصیه می شود.
در سالمندان overtreatment رایج است و باید از آن پرهیز شود.
استفاده از پرسنل آموزش دیده برای کنترل دیابت سالمندان توصیه می شود.
هنگامی که سالمند صرفا نیاز به مراقبت تسکینی دارد، کنترل سختگیرانه فشار خون ممکن است ضروری نباشد و قطع
درمان ممکن است سودمند باشد.
بطور مشابه کنترل لیپید می تواند غیرسختگیرانه باشد و قطع درمان کاهنده لیپید ممکن است مناسب باشد.
در سالهای آخر عمر اهداف اولیه در مبتلایان به دیابت بیشتر باید شامل آسایش کلی، جلوگیری از علائم دیسترس، حفظ
کیفیت زندگی و عزت باشد.
ﺗﻔﺎوت ﻫﺎی ﺗﺸﺨﻴﺺ دﻳﺎﺑﺖ در ﺳﺎﻟﻤﻨﺪان در ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ جوانان:
ﺑﺎ اﻓﺰاﻳﺶ ﺳﻦ، ﺗﻐﻴﻴﺮات ﻓﻴﺰﻳﻮﻟﻮژﻳﻜﻲ مختلفی در ﺑﺪن رخ ﻣﻲ دﻫـﺪ.
اﻓﺮاد ﺳﺎﻟﻤﻨﺪی ﻛﻪ در ﻣﻌﺮض اﺑﺘﻼ ﺑﻪ دﻳﺎﺑﺖ و ﻳﺎ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ دﻳﺎﺑﺖ ﻗﺒﻠﻲ هستند معمولا ﻋﻼﺋﻢ ﻛﻼﺳﻴﻚ دﻳﺎﺑـﺖ را ﻧﺪارﻧـﺪ.
در واﻗـﻊ ﺑـﻪ دﻟﻴـﻞ ﺗﻐﻴﻴﺮات ﻓﻴﺰﻳﻮﻟﻮژﻳﻜﻲ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﺳﻦ، ﺑﻌﻀﻲ از ﻋﻼﺋـﻢ دﻳﺎﺑـﺖ ﻣﺨﻔـﻲ ﻣﺎﻧﺪه و ﻳﺎ ﺗﺸﺨﻴﺺ آنها ﻣﺸﻜﻞ
میﺷﻮد.
از ﺟﻤﻠﻪ ﻋﻼﺋﻢ ﻛﻼﺳﻴﻚ دﻳﺎﺑﺖ ﺗﺸﻨﮕﻲ ﻣﻜﺮر، اﻓﺰاﻳﺶ ﺣﺠﻢ و ﺗﻜـﺮر ادرار و ﻧﻴﺰ ﻛﺎﻫﺶ وزن علیرغم ﭘﺮﺧﻮری است. افراد
سالمند اغلب دچار این علائم نمی شوند، اﻣﺎ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ دچار ضعف و بی حالی شوند و ﻳﺎ ﺑﺎ وﺟﻮد اﺷﺘﻬﺎی ﻃﺒﻴﻌﻲ،
وزﻧﺸﺎن ﺑﻪ ﺗﺪرﻳﺞ ﻛﻢ شود از اﻳﻦ رو ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺑﺮرﺳﻲ ﻗﻨﺪﺧﻮن ﺟﺰﺋﻲ از آزمایشات ﻣﻌﻤﻮل اﻓﺮاد ﺳﺎﻟﻤﻨﺪ باشد.
ﻣﻌﻴﺎرﻫﺎی آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻫی ﺗﺸﺨﻴﺺ دﻳﺎﺑـﺖ در ﺳـﺎﻟﻤﻨﺪان ﻣـﺸﺎﺑﻪ ﺳـﺎﻳﺮ ﮔﺮوه ﻫﺎی سنی است.
در اﻓﺮاد ﺟﻮان مبتلا به دیابت در ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﺳﺎﻟﻤﻨﺪان، تشخیص و درمان حملات هیپوگلیسمی سریعتر است.
ﺑﻪ دﻧﺒﺎل اﻓﺖ ﻗﻨﺪﺧﻮن، در اﻓـﺮاد ﺟـﻮان عروق ﺧـﻮﻧﻲ ﻣﻐـﺰ ﮔﺸﺎد ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﺧﻮن ﺑﻴﺸﺘﺮی ﺑﻪ ﻣﻐﺰ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ.
در اﻓﺮاد ﺳﺎﻟﻤﻨﺪ ﻣﻤﻜـﻦ اﺳﺖ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﺳﻔﺖ ﺷﺪن ﺳﺮﺧﺮگ ﻫﺎ اﻳﻦ موضوع به راحتی اتفاق نیفتد ﻟﺬا ممکن است
ﺳﺎﻟﻤﻨﺪان مبتلا به دیابت ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ در اثر هیپوگلیسمی زمین خورده و بیهوش شوند.
اﻧﺠﺎم ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ سالمند مبتلا به دیابت ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻋﺎدت ﻧﺪارد ﻣﻲ ﺗﻮاﻧـﺪ ﺑﺎﻋﺚ اﻓﺖ ﻗﻨﺪ ﺧﻮن ﺷﻮد به عنوان مثال
باغبانی در یک روز گرم آفتابی.
ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ در ﻫﻮای ﺳﺮد، ﺧﻄﺮ ﻣﻀﺎﻋﻒ اﻓﺖ ﻗﻨـﺪﺧﻮن و همچنین افت دﻣﺎی ﺑﺪن وﺟﻮد دارد ﻟﺬا درﺻﻮرت
اﻣﻜﺎن ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﻓﺮد ﺳﺎﻟﻤﻨﺪ در اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺷﺮاﻳﻂ آب و ﻫﻮاﻳﻲ تنها زندگی نکند.
ﮔﺎﻫﻲ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻓـﺮد ﺳـﺎﻟﻤﻨﺪ ﺧـﻮردن ﻳـﻚ وﻋـﺪه ﻏـﺬا را ﻓﺮ اﻣﻮش ﻛﻨﺪ، ﻟﺬا ﻛﻨﺘﺮل و ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻏﺬاﻳﻲ ﺳﺎﻟﻤﻨﺪ
ﻣﺒﺘﻼ ﺑـﻪ دﻳﺎﺑﺖ ﺑﺴﻴﺎر مهم اﺳﺖ.
از ﻋﻼﺋﻢ اولیه ﺣﻤﻠﻪ هیپوگلیسمی ﻣﻲ ﺗﻮان ﺑـﻪ اﻳـﻦ موارد اﺷـﺎره ﻧﻤﻮد:
گیجی، فراموشی، رﻧﮓ ﭘﺮﻳﺪﮔﻲ، ﺗﻌﺮﻳﻖ، اختلال ﺣﻮاس، ﺗﺤﺮﻳﻚ ﭘﺬﻳﺮی، ﮔﺰﮔﺰ و ﻣﻮرﻣﻮر شدت دور ﻟﺐ، اﻓـﺖ دﻣـﺎی ﺑﺪن،
ﻛﺎﺑﻮس ﺷﺒﺎﻧﻪ و ﺑﻲ ﺧﻮاﺑﻲ.
درﺻﻮرت ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻋﻼﺋﻢ ﻓﻮق، ﺑﺎﻳ ﺪ ﻗﻨـﺪ ﺧـﻮن ﺳـﺮﻳﻌﺎ اندازهﮔﻴـﺮی ﺷﻮد.
اﮔﺮ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻴﺪ ﻗﻨﺪﺧﻮن ﻓﺮد ﺳﺎﻟﻤﻨﺪ را اﻧﺪازه ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ، یک لیوان حاوی ۵-۳ حبه قند یا ۲-۱ قاشق چایخوری عسل یا نصف
لیوان آبمیوه به او بخورانید و منتظر تاثیر آن بمانید.
هشدار: درﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ فرد ﺑﻴﻬﻮش باشد ﺳﻌﻲ در ﺧﻮراﻧﺪن ﻣﻮاد ﻗﻨﺪی ﻧﻜﻨﻴـﺪ و در اﺳـﺮع وﻗـﺖ او را ﺑـﻪ اوﻟﻴﻦ ﻣﺮﻛﺰ
درﻣﺎﻧﻲ ﺑرسانید.
فرد سالمند ممکن است دچار حملات هیپرگلیسمی شود که با این علائم بروز می کند:
پلی اوری، تشنگی، پلی دیپسی، بی اختیاری ادرار
سالمندان به سرعت دچار دهیدریشن می شوند زیرا ممکن است نتوانند مایعات کافی بنوشند و آب از دست رفته را
جبران کنند در نتیجه بدنبال حمله هیپرگلیسمی و دهیدریشن، گرفتار علائمی مانند خستگی، خواب آلودگی، گیجی و
آشفتگی می شوند.
گاهی حتی یک عفونت ویروسی خفیف می تواند منجر به هیپرگلیسمی شود لذا د ر صورت بروز بیماریهای عفونی، اندازه
گیری مکرر قند خون جهت انجام به موقع اقدامات لازم توصیه می شود.
ﺗﻔﺎوت درﻣﺎن دیابت در اﻓﺮاد ﺳﺎﻟﻤﻨﺪ در ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﺟﻮاﻧﺎن:
ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﻠﻲ درﻣﺎن دﻳﺎﺑﺖ در ﺳﺎﻟﻤﻨﺪان و ﺟﻮاﻧﺎن ﻣﺸﺎﺑﻪ اﺳﺖ اﻣﺎ در سالمندان ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﻣﺸﻜﻼت ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ و ﻳﺎ اﺧﺘﻼل در
ﻛﺎرﻛﺮد اﻋﻀﺎی ﺣﻴﺎﺗﻲ ﺑﺪن(مانند قلب و کلیه)، اﺟﺮای درﻣﺎن ﻫﺎی راﻳﺞ دیابت ﺑﻪ دﻗﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮی ﻧﻴﺎز دارد ﻟـﺬا
ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﻴﺮی جهت درﻣﺎن ﺑـﺮ ﺣـﺴﺐ وضعیت سلامت فیزیکی و همچنین وضعیت روحی روانی، ﺗﻔﺎوت ﻫﺎﻳﻲ وﻟﻮ
ﺟﺰﺋﻲ ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎل ﻣﻘﺪار A1C ﻫﺪف در جوانان %۷ و در سالمندان ۸٫۵-۸% اﺳﺖ.
با افزایش سن احتمال مصرف چندین دارو به دلیل ابتلا به بیماریهای مختلف زیاد می شود که این داروها گاهی با هم
تداخل دارند. از این رو بهتر است هنگام مراجعه به پزشک همه داروها را همراه داشته باشد تا پزشک اطلاعات لازم در
مورد مصرف صحیح داروها را در اختیار فرد یا همراهش قرار دهد.
استفاده از ظروف مخصوص طبقه بندی روزانه یا هفتگی داروها می تواند به بهینه مصرف کردن دارو کمک کند.